Jeugdboekenmaand is een campagne voor kinderen en jongeren tussen 3 en 15 jaar. Tijdens deze maand wil Iedereen Leest aandacht vragen voor het plezier van lezen, voorlezen en naar illustraties kijken, aan de hand van een kwaliteitsvol aanbod. Elk jaar staat er een ander thema centraal.
Tijdens deze Jeugdboekenmaand plaatsen we geluk in de kijker. We hebben het over je hobby's, passies, vrienden en andere zaken waar je gelukkig van wordt. Maar ook over de dagen dat je minder blij bent en je je angstig of eenzaam voelt.
Meter en peter
Kinderboekenmaker Barbara Rottiers en acteur Bill Barberis zijn de meter en peter van deze editie van Jeugdboekenmaand. Samen zullen zij in maart op zo veel mogelijk plekken boekengeluk verspreiden.
Als peter en meter zulllen Bill en Barbara zich vanaf 1 maart in om leesplezier onder de aandacht te brengen. Dit doen ze als overtuigde lezers met een hart voor kinderen.
Acteur Bill Barberis is bij het jonge publiek vooral bekend als Geert Hopper uit de Ketnet-serie ‘De Hoppers’.
Hij speelde eerder ook een hoofdrol in ‘Thuis’, is actief in het improvisatietheater en studeert op dit moment filosofie.
‘De waarde van lezen voor kinderen en jongeren - en ook voor het kind ín elke volwassene - zet ik graag mee in de verf. Ik zie bij mijn zoontje van twee een soort van startende verbeelding die je bij het ouder worden vaak verliest. Lezen helpt om die verbeelding in stand te houden en te prikkelen en de verwondering over de wereld te blijven behouden.’
Barbara Rottiers maakt kinderboeken, zoals ‘De H van Humboldt’ en ‘Leve Astrid’, en vertelt verhalen.
Ze kon niet anders dan ‘ja’ zeggen toen ze werd gevraagd om meter te worden. ‘Dit meterschap raakt aan veel waar ik voor sta.
Als je aangesproken wordt op je passie en iets mag vertellen dat vanuit liefde vertrekt, dan is dat heel bijzonder. Kinderboeken, jeugdboeken en prentenboeken zijn voor mij heel belangrijk, ik word daar blij van. Ze zijn bovendien gelijkwaardig aan volwassenenliteratuur.’
Ook het thema van deze editie raakt haar: ‘Ik ben ooit in mijn leven - net als zoveel andere mensen - zó ongelukkig geweest, dat ik dacht:
‘Als ik ooit de kans krijg om daarover te spreken, dan neem ik die verantwoordelijkheid.' Zo wil ik mee het taboe rond ongelukkig zijn doorbreken en tonen dat je daar niet alleen in bent. In deze maatschappij zit zoveel dwang achter de noodzaak om gelukkig zijn, terwijl niets me zo saai lijkt als elke dag gelukkig te zijn. Ik wil daar ook graag over in gesprek gaan met kinderen.’
